Autorzy

Romuald „Aldek” Roman jest zakopiańczykiem od wielu lat mieszkającym w Filadelfii. W ciągu trzydziestu czterech lat, które niefrasobliwie spędził w Zakopanem, był leśnikiem, taternikiem, nauczycielem, narciarzem i pisarzem „do szuflady”.

Po wyjeździe do USA zaczął po raz kolejny studiować i zmieniać zawody. Liczył koniki polne, wdychał azbesty, studiował toksykologię, wyjeżdżał do Europy z ramienia ONZ, a na koniec został rządowym biurokratą.

Ur. w 1937 r. zm. 18.11.2016 r.), jeden z najwybitniejszych polskich taterników, alpinistów i himalaistów. Odznaczony czterema medalami Ministra Sportu "za wybitne osiągnięcia sportowe" oraz brązowym Krzyżem Zasługi. 

Fotograf i autor zdjęć do filmów górskich oraz konsultant obrazów Zakręt (1977 r.) i Spirala (reż. Krzysztof Zanussi, 1978 r.).

Naczelnik Grupy Tatrzańskiej GOPR (1977-1978). Współautor tzw. raportu taterników. W ostatnich latach mieszkał na stałe w Kanadzie. 

W ogromnym dorobku wspinaczkowym ma i.in. przejścia najtrudniejszych dróg w Tatrach. W Alpach i Dolomitach dokonał m.in. pierwszego przejścia północnego filara Eigeru (1968), trzeciego przejścia (pierwszego polskiego) Filara Wiewiórek na Cima Ovest (Tre Cime di Lavaredo). 

(ur. w 1956 r. w Katowicach). Były górnik, który po ciężkim wypadku rozstaje się z kopanią i rozpoczyna nowy, podróżniczy etap w swoim życiu. Ceniony prelegent, autor kilku książek. 

Od 1971 roku, po ukończeniu technikum górniczego, pracuje jako górnik dołowy w kopalni KWK Wieczorek. Udziela się także jako ratownik górniczy. W sumie w górnictwie przepracował 27 lat. Za swoje osiągnięcia dla górnictwa zostaje odznaczony m.in. dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi.

Artur Hajzer (ur. 1962 r., zm. 7.07.2013 r.), taternik i alpinista, zaliczany  do ścisłej czołówki polskiego himalaizmu; z wykształcenia kulturoznawca (absolwent Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach). Był współzałożycielem i prezesem firmy Alpinus, która produkowała m.in. wyposażenie alpinistyczne i turystyczne. Następnie prowadził firmę HiMountain. Zaczął się wspinać w 1976 roku w Tatrach, gdzie przeszedł trudne drogi, na przykład na północno-wschodniej ścianie Kazalnicy Mięguszowieckiej i na filarze Ganku. Później wspinał się w Alpach, między innymi w Masywie Mont Blanc (drogi Directe Americaine na Petit Dru i Gervasuttiego na Mont Blanc du Tacul). Od roku 1982 brał udział w licznych wyprawach (Hindukusz, Himalaje i Karakorum) – dokonania niektórych z nich przeszły do historii himalaizmu światowego.

Ur. w 1933 r., zm. 4.01.2017 r. Warszawiak. Absolwent Liceum im. Tadeusza Reytana i Wydziału Łączności Politechniki Warszawskiej. Pracował na ulicy Ratuszowej na Pradze kolejno w wielu instytutach badawczych. Specjalizował się w odbiornikach telewizyjnych, a dokładniej w świetle i barwie w telewizji. Pod koniec lat osiemdziesiątych pracował przez trzy lata w Oranie w Algierii w Instytucie Telekomunikacji. Wypromował wtedy pięćdziesięciu dyplomantów z różnych krajów afrykańskich. Po powrocie do kraju współpracował z czasopismem fachowym „Life Video”, a w latach 1995-2000 był jego redaktorem naczelnym. 

Zbigniew Piotrowicz – urodzony w niedzielę, 1 czerwca 1958 roku w Szprotawie. Absolwent psychologii na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Przygodę ze wspinaniem rozpoczął późno, po turystycznym poznaniu wszystkich pasm górskich w Polsce. Wspinał się w Tatrach, na Bałkanach, w Alpach, Pamirze, Himalajach, Tien-szanie, Ladakhu, Atlasie Wysokim i  Górach Skalistych. Jest pierwszym zdobywcą Piku Edelwajs (6100) w Tien-szanie (ze Zbigniewem Trzmielem i Andrzejem Dutkiewiczem). Przez wiele lat był także aktywnym instruktorem taternictwa. Pomysłodawca i pierwszy redaktor poznańskiego „Luuuuz!”-u, w latach 2001-2002 redaktor naczelny „Taternika”, autor przewodnika wspinaczkowego po Skałkach Lądeckich. Twórca i wieloletni organizator Przeglądu Filmów Górskich im. Andrzeja Zawady w Lądku Zdroju.

Maria Antonia Sironi Diemberger jest geologiem, pisarzem i tłumaczem. Przemierzała świat jako alpinistka, a wraz z córką, Hildegardą Diemberger, antropologiem i badaczem na uniwersytecie Wiedeńskim, przez piętnaście lat brała udział w programie badawczym na terenie Tybetu i Nepalu, w ramach włoskiego projektu EV-K2-CNR, realizowanego wraz z Uniwersytetem Wiedeńskim.